Ballarín Castell, Mª Pilar. (04/11/2021)
Los caixigos ixos zentenarios que ñ´hai, son preziosos, verdad? Es que son zentenarios. No sé, yo siempre los he visto.
[Tu ebas baixau a buscar bellotas allí?].
¡Hombre!
[Cómo febaz?].
Pobreta mía! Pos mira, uno de cada casa, una persona de cada casa a coger bellotas. Siempre me tocaba a mí. Eba la más chicarrona. Y sabés qué? Que los de aquí cómo eban más grans que yo, yo i eba chica, y los de pr´aquí abaix ya teniban, pus… Trenta y tantos años…
―Zagala, date prisa perque al tiempo de repartir no te’n tocará tanto, eh!
Y yo com una desesperada! Y digo:
―A ver, y las que son más gordas, quién las coge? Yo también quiero que me pongais a un sitio que sean gordas, sino no adelanto.
Y escobar, y a escobar-las (anque yo de perro fer) pos a escobar-las y a llenar sacos… Ui, pobreta!
[Y ixo pa’ls tozinos?].
Claro, teniban tozinos antes. Dispués ya va cambiar un poco, pero vamos, las más gordas encá las anaban a repllegar, perque toz teniban animals per las casas, pa las chinonas que engordaban pa matar. Perque yo m’acordo que a casa en van matar aún que les daban bellotas.